«Իրավական նախաձեռնությունների կենտրոն» ՀԿ-ի նախագահ Նարե Հովհաննիսյանը, ով նաև ՔԿՀ-ներում հասարակական վերահսկողություն իրականացնող դիտորդների խմբի անդամ է, մեզ հետ զրույցում ասաց, որ դատապարտյալներից հաճախ են դժգոհություններ ստանում:
«Դատապարտյալներին հարցնում ենք՝ ինչո՞ւ խրախուսանք չունեք, նշում են, որ հիմնարկը որևէ պատճառ չունի մեզ խրախուսանքի ներկայացնելու համար: Ասում են՝ ինչի՞ համար պիտի խրախուսանք տան, որ պարապ, առավոտից երեկո խցում նստա՞ծ ենք»,- ասում է Ն. Հովհաննիսյանը:
Իրավապաշտպանի խոսքերով՝ ազատազրկված անձանց զբաղվածությամբ չապահովելը պատճառ է դառնում, որպեսզի նրանց դրական բնութագրելու կամ խրախուսանքի արժանացնելու պատճառ չունենա:
«Մյուս կողմից տեսնում ենք, որ միտումը պատժողական քաղաքականությանն է տանում, որովհետև անձին ավելի շատ հակված են ենթարկելու տույժի, քան խրախուսելու: Դա շատ պարզ երևում է նաև վիճակագրության մեջ»,- հավելում է Նարե Հովհաննիսյանը:
Ամբողջական հոդվածը՝ Հետք
